Gryfińskie "Pierogi" smakowały Niemcom
W dniach 6-10 lipca Teatr UHURU przebywał w Schwedt na 15 Festiwalu Teatrów Szkolnych Schuhltheaterfest w Schwedt. Jak co roku na scenie UCKERMÄRKISCHEN BÜHNEN prezentowały się głównie niemieckie grupy teatralne z rejonów przygranicznych. Nie zabrakło także gości z Polski - do których należała młodzież z Gryfińskiego Domu Kultury oraz grupa teatralna z Trzcińska Zdroju. Podczas festiwalu w Schwedt pokazano w sumie kilkadziesiąt spektakli teatralnych, odbyły się także koncerty muzyczne i warsztaty teatralne.
Teatr UHURU pokazał w drugim dniu festiwalu swoje najnowsze przedstawienie "Pierogi" a następnego dnia dał mały pokaz swoich umiejętności tańca z ogniem.
Teatr UHURU współpracuje z Teatrem Uckermärkischen Bühnen już od czterech lat - prezentując tam każdego roku swoje nowe spektakle oraz biorąc udział w różnego rodzaju międzynarodowych projektach teatralnych.
"Pierogi" - tradycyjnie już jak każdy spektakl UHURU pokazywany w Schwedt - został gorąco przyjęty przez publiczność niemiecką. Widzom - choć nie rozumieli języka polskiego - podobała się ciekawa forma przedstawienia, intensywność gry aktorskiej i niekonwencjonalne myślenie o świecie, o czym było można się przekonać podczas omówienia spektaklu przy tzw. "KriTisch-u" - czyli stoliku krytyków. Prezentacja najnowszego spektaklu Uhuru była nieoficjalna premierą. Prace nad przedstawieniem bowiem nadal trwają. Właściwą premierę "Pierogów" teatr zaplanował na wrzesień podczas II edycji Festiwalu "Sztukowanie".
"Pierogi" to spektakl o wierze i religii i jednocześnie o braku potrzeby życia wiarą czy jakąkolwiek religią. W dzisiejszych czasach religią może być wszystko, każdy może stworzyć sobie własną religię na własny użytek - taką, która mu najbardziej odpowiada. Lub też może z niej zupełnie zrezygnować - bo praktycznie nie jest mu do niczego potrzebna, czasem wręcz staje się tylko zbędnym i absurdalnym balastem.
Bohater "Pierogów" to nastolatek, który wyznaje wiarę np. w ... "jedzenie pierogów z warzywami", nie mogąc w nocy długo zasnąć, wychodzi do kuchni, otwiera lodówkę i wyjmuje z niej zawsze wcześniej przygotowane pierogi, zjada je, najada się nimi do syta - i dopiero wtedy może spokojnie zasnąć.
Inni jego rówieśnicy tworząc na scenie swego rodzaju rytuał niby - religijny, unikają jednak określania swoich zachowań jako religijnych. Ich wiara związana jest raczej z doczesnością, z życiem "tu i teraz" bez odwoływania się do nieokreślonej niejasnej przyszłości i życia pozagrobowego. Chcą być takimi jakimi są, zwyczajnymi ludźmi bez oddawania się rozmyślaniom o złudnym i nierealnym świecie nadprzyrodzonym, Bogu, duszy itp. Nie chcą niczego udawać, nie chcą tworzyć żadnych iluzji, nie chcą żyć w iluzji. Ich rzeczywistość jest konkretna - coś, co jest, to jest, czego nie ma, to nie ma.
Pierogi to symbol, metafora przywiązania człowieka do czegoś, co pozawala mu zachować spokój i wiarę w życie w ogóle. Może to być religia, wiara w Boga, w idee, ale może to być także ateizm lub po prostu nic z tych rzeczy.
Pierogi to uniwersalna i ponadczasowa cecha naszego życia, zawsze jesteśmy do czegoś przywiązani - równie dobrze mogłyby być to naleśniki, kluski, kapcie, święte figurki, źródełka, drzewa i krzaczki, ptaszki, słoneczko, chmurka, górka lub rurka - wprost niograniczona jest ludzka wyobraźnia tworząca symbole egzystencji.
I o tym właśnie jest przedstawienie "Pierogi"
Źródło: www.gdk.com.pl |
